تاریخچه
تصمیم ساخت مترو در استکهلم به سال 1941 برمی‌گردد. اولین فاز آن در سال 1950 افتتاح شد. در واقع در ساخت مترو از همان راه‌هایی که برای عبور تراموا در نظر گرفته شده بود، استفاده گردید. در سال 1952 فاز دوم به طرف غرب افتتاح شد. در سال 1975 خط آبی با دو مسیر از شمال‌غربی به مرکز امتداد یافت و در سال 1994 مترو استکهلم به شکل فعلی آن تکمیل شد.
خط ‌ها
مترو استکهلم دارای 7 خط در سه رنگ‌ سبز، قرمز و آبی است.
خط سبز دارای 3 خط، 49 ایستگاه و 41.256 متر طول است. هر روز 451.000 نفر و هر سال 146 میلیون نفر از خطوط آن استفاده می‌کنند.
خط قرمز با 2 خط دارای 41.238 متر طول و 36 ایستگاه در سال 1964 افتتاح شد. این خطوط روزانه 394.000 نفر و هر سال 128 میلیون نفر را جابه‌جا می‌کنند.
خط آبی دارای 2 خط و 20 ایستگاه به طول 25.516 متر است و در روز به 171.000 نفر و هر سال به 55 میلیون مسافر خدمات می‌دهد.
طول قطارهای مترو استکهلم 140-70 متر و طول سیستم 105.7 کیلومتر است.

قطارها از 5 بامداد تا 1 نیمه شب و حتی در روزهای تعطیل درحرکتند و در طول روز هر 10 دقیقه، صبح زود و عصر هر 15 دقیقه و شب‌ ها هر 30 دقیقه تردد دارند. در اوج شلوغی با ورود واگن‌های کمکی این فاصله به 6-5 دقیقه و در بخش‌های مرکزی استکهلم به 3-2 دقیقه می‌رسد.
حداکثر سرعت قطارهای خط‌وط قرمز و آبی 80 و خط سبز 70 کیلومتر در ساعت است.
مترو استکهلم همچنان رو به گسترش است. توسعه 5-3 ساله خط سبز با 1.4 میلیارد کرون و خط آبی همچنان ادامه دارد.
ایمنی
مترو استکهلم جهت ایمنی هر چه بیشتر سیگنال‌ اطلاعات را به طور دائم به سیستم ایمنی قطار می‌فرستد. از طریق دو آنتن واقع در محور چرخ‌ها سرعت قطار بررسی و غیرمجاز بودن آن اعلام می‌شود. اطلاعات از طریق نمایشگر موجود در کابین راننده به وی اعلام و امکان تصادف قطارها به این ترتیب کاملا از بین می‌رود.