وام ها

تقریباً همه شرکت ها نیاز به این دارند که برای تامین مالی فعالیت های کسب و کار خودشان، سرمایه قرض بگیرند.       روش های بسیار متفاوتی برای انجام این کار وجود دارد. برای آنکه یک کسب و کار به سودآوری خوبی برسد، موضوع مهم آن است که شکل درستی از اعتبار انتخاب شود.

متداول ترین وام دهندگان عبارتند از:

• بانک ها (وام های بانکی، امکانات مربوط به دادن حواله بیش از اعتبار)؛
• شرکت های فاینانس؛
• تامین کنندگان.

درباره نرخ بهره با وام دهنده خود مذاکره کنید

در بسیاری از موارد، نرخ بهره قابل مذاکره است. نرخی که بانک ارائه می دهد، باید به عنوان یک مظنه دیده شود و نه یک رقمِ از پیش تعیین شده که نمی توان در باره آن مذاکره کرد. نرخ های بهره می توانند افزایش یا کاهش یابند و این بستگی دارد به وثیقه وام گیرنده، صلاحیت های شخصی وام گیرنده از بابت اداره کردن کسب و کار خود و نیز قدرتمندی ایده مربوط به     کسب و کارِ وام گیرنده.

از سایر هزینه ها آگاه شوید

به یاد داشته باشید که علاوه بر بهره، سایر عوامل نیز در هزینه های وامی که می گیرید، تاثیر می گذارند. مثلاً

• هزینه های مقدماتی؛
• هزینه های مشاوره، هزینه های اداری و یا هزینه هایی که وام دهنده برای اطلاع دادن نیاز دارد؛
• اینکه پرداخت را چند وقت یک بار انجام می دهید؛
• اینکه آیا وام گیرنده اختیار دارد که تتمه حساب را پیشاپیش تسویه کند یا نه؛
• اصولی که بر حق وام دهنده از بابت افزایش نرخ بهره حاکم است

معمولاً هزینه های مقدماتی و هزینه های مشاوره، قابل مذاکره می باشند.

ثابت بودن یا متغیر بودن نرخ های بهره

تقریباً همیشه می توان وام های با بهره متغیر را در هر زمانی تسویه کرد. این قاعده در مورد وام های با نرخ بهره ثابت نیز         به کار می رود، ولی این در صورتی است که نرخ بهره در بازار افزایش چشمگیری داشته باشد. ولی اگر نرخ بهره در بازار افت کند، می باید مبلغی را به وام دهنده بپردازید که هزینه های اضافی را پوشش دهد. البته اگر وام شما در نرخ ثابتی از بهره باقی بماند که از نرخ بهره در بازار بیشتر است، وام دهنده می خواهد وام تسویه نشود که از آن سود ببرد. در نتیجه، بازپرداختِ وامی که نرخ بهره آن ثابت است، پیش از پایان دوره وام می تواند هزینه زا باشد، هر چند که هزینه های مربوط به بازپرداخت پیش از موعد، هزینه های مُجازی هستند و از بابت مالیات، در رده بهره قرار می گیرند.

وام دهندگان متفاوت، راه حل های متفاوتی دارند. سخت است که بگوییم کدام یک بهتر است: وام با بهره ثابت یا وام با بهره متغیر، وامی که مدت آن دو سال است یا وامی که مدت آن ده سال است. در این زمینه بی نهایت حق انتخاب هست. ولی بسیاری از وام گیرندگان در این مورد مصالحه ای انجام می دهند، بدین گونه که نیمی از وام را با نرخ بهره ثابت می گیرند و نیم دیگر آن را با نرخ بهره متغیر.

شرکت ها معمولاً وام ها را با بهره های متغیر می گیرند، چون در بیشتر موارد توانایی آن را ندارند که برای وام های با نرخ بهره ثابت، وثیقه کافی فراهم کنند.

پرداخت های منظم

بازپرداخت منظم همیشه به نفع شما است، ولی بندرت پیش می آید که بیش از یک ماه بتوانید این گونه بازپرداخت داشته باشید. پرداخت های منظم، بدهی شما را با سرعت بیشتری کاهش می دهند و پرداخت های مربوط به بهره را در کمترین میزان نگه می دارند.

وامی با نرخ بهره 5% صادر شده است. در اول ژانویه، تتمه حساب 1 میلیون کرون است. بازپرداخت سه ماهه وام گیرنده ها 30.000 کرون می باشد (120.000 کرون در سال). در طی سال، بهره پرداخت شده برای وام، در مجموع 47.750 کرون است.

اگر شرایط این وام تغییر کند و بازپرداخت ها با مبلغ ماهیانه 10.000 کرون انجام شود، بهره کل سالیانه به 47.250 کرون افت می کند و سبب می شود که سالیانه 500 کرون صرفه جویی شود.

تسهیلات مربوط به حواله بیش از اعتبار

اکثریت گسترده ای از شرکت ها از تسهیلات مربوط به حواله بیش از اعتبار (overdraft) استفاده می کنند. overdraft شکل مطمئنی از اعتبار است که شما بهره را فقط بر مبنای اعتباری پرداخت می کنید که بر مبنای روزانه است. بانک ها  به عنوان غرامت، یک هزینه تسهیلات اعتباری شارژ می کنند که بین 0.5% تا 2% از حد اعتباری مورد توافق می باشد. با به یاد داشتن این موضوع، سعی کنید که چندان از تسهیلات overdraft استفاده نکنید.

با استفاده کارآمد از overdraft به منظور بهره، به کار و برنامه ریزی زیادی نیاز است. برای تتمه های مثبت، معمولاً  نرخ های بهره پایین است، پس اطمینان یابید که مازادها را به سایر حساب های سرمایه گذاری منتقل کنید که نرخ های بهره آنها بالاتر است.

گرفتن امتیاز از تامین کنندگان خودتان

می توانید درباره مدت پرداخت نیز با تامین کنندگان خود مذاکره کنید، مثلاً مدت پرداخت را به جای 10 روز یا 20 روز، به 30 روز افزایش دهید. اگر تامین کننده شما قبلاً برای صورتحساب های خودش از مدت پرداخت 30 روزه استفاده می کرده است، تلاش کنید که آن را به 30 روز افزایش دهید. حتی اگر فرض کنیم که این کار سبب شود که مذاکره درباره قیمت دشوارتر شود، باز با این حال اگر برای یافتن سایر منابع اعتباری دچار مشکل هستید، این کار ارزش خودش را خواهد داشت.

لیزینگ

اجاره دادن

لیزینگ تجهیزات، معادل است با اجاره دادن تجهیزات به جای خریداری آنها، هر چند که واژه انگلیسی "لیزینگ" در زبان سوئدی ادغام شده است تا این مفهوم شرح داده شود. در شرکت هایی که تنخواه کوچکی دارند و در درخواست موفقیت آمیز وام از بانک ها دچار محدودیت هستند، عموماً لیزینگ به کار گرفته می شود. برای آگاهی بیشتر درباره تفاوت های بین لیزینگ و خرید به شرط اجاره به فصل خرید به شرط اجاره مراجعه کنید.

شرکت های فاینانس

هنگامی که برای اجاره کردن (لیزینگ کردن) یک دستگاه، خودرو و یا هر آنچه که در کسب و کار خود به آن نیاز دارید،              با یک تامین کننده به توافق رسیدید، تامین کننده، مال الاجاره را به یک شرکت فاینانس (تامین اعتبار) می فروشد. سپس         اجاره دهنده، مال الاجاره را برای اجاره از پیش تعیین شده ماهانه یا سه ماهه به شرکت شما اجاره می دهد. هنگامی که مدت اجاره سپری می شود، اجاره گیرنده این اختیار را دارد که مال الاجاره را با نرخ از پیش تعیین شده (قیمت باقی مانده)            خریداری کند.

اجاره دهنده، مالکیت را حفظ می کند

اگر در پرداخت هزینه های لیزینگ موفق نشوید، اجاره دهنده آزاد است که مال الاجاره را برگرداند. مال الاجاره، دارایی           اجاره دهنده است که شما فقط آن را اجاره کرده اید.

همچنین اجاره دهنده این حق را دارد که اگر شرکت شما در آستانه ورشکستگی باشد، مال الاجاره را برگرداند.

کار کردن با بهره دشوار است

محاسبه نرخ بهره در قرارداد لیزینگ، کار پیچیده ای است و به ماشین حساب قابل برنامه ریزی و یا یک برنامه کامپیوتری مناسب نیاز دارد. اگر هیچ یک از این دو را در اختیار ندارید، از حسابدار خود بخواهید تا این محاسبه را طوری برایتان انجام دهد که دچار خطا نشوید. ممکن است نرخ های بهره ای که شرکت های گوناگون فاینانس عرضه می کنند، تفاوت چشمگیری با هم داشته باشند. همچنین دقت کنید که شرکت لیزینگ در خلال مدت قرارداد، به صورت زیر پوستی، نرخ بهره را بیش از مقدار مجازِ قرارداد بالا نبرد.

ممکن است شرکت های لیزینگ، هزینه ماهیانه ای را در مظنه های خودشان بگنجانند، تنها برای پرداخت های سه ماهه              به صورت پیشاپیش که بعداً بر مبنای فصلی تقاضا می شود. البته این موضوع سبب می شود که نرخ موثر بهره به گونه چشمگیری افزایش یابد.

خرید به شرط اجاره

خرید به شرط اجاره یک روش متداول تامین مالی (فاینانس) می باشد برای خریداری  ماشین آلات، وسائل نقلیه، تجهیزات و غیره. خرید به شرط اجاره با لیزینگ متفاوت است، چون در طی آن به محض امضاء قرارداد خرید، مالکیت به خریدار منتقل می شود. ولی در لیزینگ، مالکیت تنها در صورتی به اجاره گیرنده منتقل می شود که مال الاجاره در پایان مدت قرارداد، خریداری شود.

هنگامی که گزینه های گوناگون را ارزیابی می کنید، این را در ذهن خود داشته باشید که اگر نرخ بهره تفاوت زیادی دارد، شاید بهتر باشد به جای استفاده از خرید به شرط اجاره، از بانک وام بگیرید. پیش از آنکه تصمیم بگیرید، طیفی از گزینه های گوناگون را با هم مقایسه کنید.

مالکیت را بر عهده بگیرید

فرض کنید که یک دستگاه مخصوص قطع کردن درختان را به صورت خرید به شرط اجاره خریداری می کنید. پس از امضاء قرارداد، دستگاه تحویل داده می شود و مالکیت آن رسماً به شما منتقل می شود. شما به عنوان مالک دستگاه، به طور خودکار مسولیت هزینه های دستگاه را بر عهده می گیرید. این کار با بهره گیری از عامل استهلاک انجام می شود که در حساب و کتاب شما و در فرم مالیاتی منظور می شود. بنابر این برای شما به عنوان مالک، هزینه برابر است با استهلاک بعلاوه  هزینه های جاریِ بهره برداری از دستگاه.

ولی با لیزینگ (اجاره دادن)، اجاره دهنده، مالکیت مال الاجاره را حفظ می کند. در این حالت ممکن است اجاره به جای آن سبب شود که از بابت هزینه لیزینگ به عنوان یک هزینه تولید مستمر، مالیات کسر شود.

مالیات بر ارزش افزوده (VAT)

با لیزینگ، برای هر پرداخت اجاره، VAT پرداخت می شود که هر بار مبلغ کمی است. خرید به شرط اجاره، حالت متفاوتی دارد. فروشنده ملزم است به محض امضاء قرارداد، VAT را بر مبنای مبلغ خرید کامل شارژ کند. البته این موضوع سبب        می شود که مبلغ پرداختی توسط خریدار به طور چشمگیری افزایش یابد. البته کسب و کارهایی که فعالیت هایی مشمول VAT  انجام می دهند، می توانند VAT را مجدداً از آژانس مالیات سوئد مطالبه کنند، ولی این کار ممکن است زمانبر باشد، پس شما در پایان مدت محسوب شدن VAT مربوطه، فقط می توانید فرم برگشت VAT (Momsdeklaration) را ارسال کنید.

برای حل کردن این موضوع، تامین کننده اعتبار می تواند برای تامین اعتبار VAT داوطلب شود، تا زمانی که خریدار،  برگشت دادن VAT را از مطالبه کند. معمولاً این ترتیبات در قرارداد خرید به شرط اجاره تنظیم می شود.

مبلغ خرید                                              1.000.000 کرون

+وت                                                    250.000 کرون 

                                                       1.250.000 کرون

نقد                                                       100.000 کرون

مقدار اعتبار                                           1.150.000 کرون

بازپرداخت ماه 1                                          15.000 کرون

بازپرداخت ماه 2                                          15.000 کرون

بازپرداخت ماه 3   (15 000 + 250 000)  =    265.000 کرون             

بازپرداخت ماه های 4 تا 60 برای هر ماه                  15.000 کرون

بهره ای که باید افزوده شود

حق تملک مجدد

در توافق نامه خرید به شرط اجاره، فروشنده می تواند تصریح کند که اگر خریدار برای پرداخت موفق نشود، فروشنده این حق را دارد که مال الاجاره خریداری شده را برگرداند. این حق، حق تملک مجدد نامیده می شود. به هر حال فروشنده می تواند بدون اجازه خریدار، مال الاجاره را برگرداند ولی پیش از آنکه در این مورد اقدام کند، باید با مرجع اجرایی سوئد مشورت کند، هر چند که در استفاده از حق ادامه تملک، محدودیت های دیگری نیز وجود دارد.

حق ادامه تملک

در مواردی که نتوان حق تملک را اعمال کرد، حق ادامه تملک می تواند به خوبی از فروشندگان حمایت کند. تحت حق ادامه تملک، مال الاجاره به عنوان دارایی فروشنده باقی می ماند، تا زمانی که خریدار از بابت آن پرداخت انجام دهد.

فاکتور نویسی(Factoring)

صورتحساب های مربوط به گرو گذاشتن

فاکتور نویسی، تمهیدی است که شرکت به موجب آن از بابت دریافت مطالبات تجاری التزام می دهد، مطالبات تجاری که آن را به عنوان وثیقه به بانک یا شرکتِ فاینانس داده است. مطالبات تجاری شرکت را می توان به عنوان بخشی از توافق فاکتور نویسی به فروش رسانید، ولی شرکت معمولاً این ریسک را به عنوان پیش فرض برای مشتریان حفظ می کند. صورتحساب های شرکت خود به عنوان وثیقه وام تهیه می شوند.

در بیشتر موارد، شرکت فاینانس تمامی دفتر معین را بر عهده می گیرد، برای مواردی  که از سوی مشتریان پرداخت می شود، یادآوری می فرستد و نیز سایر روش های مدیریت اعتباری را انجام می دهد. شرکت ها می توانند با فاکتور نویسی، تا حد معینی وام بگیرند و تا درصد معینی، فاکتورهای متعهد شده را مسدود کنند.

کنترل کردن نرخ بهره

بسیاری از افراد، فاکتور نویسی را به عنوان شکل پر هزینه ای از فاینانس (تامین مالی) می دانند، ولی در واقع، شرکت های معتبر فاکتور نویسی هستند که تقریباً با همان نرخ بهره بانک ها و نرخ بهره شرکت های فاینانس کار می کنند. با این وجود در صورت اصلاح شدن، همیشه کنترل کنید که کدام نرخ بهره اعمال می شود و کدام اصول به کار می روند.

برخی از شرکت های فاکتور نویسیِ غیر مسول از مدلی استفاده می کنند که شرکت ها به موجب آن مبلغی را می پردازند که با گردش مالی آنها مرتبط است. ولی این تکنیک برای شرکت هایی که با نرخ واقعی بهره کار می کنند، عملاً ناممکن است و معمولاً هزینه زا است.

هنگامی که هزینه فاکتور نویسی را محاسبه می کنید، دقت داشته باشید که سایر هزینه ها را نیز به حساب بیاورید، از قبیل         هزینه های مقدماتی، هزینه های رسیدگی و هزینه های مربوط به تسهیلات اعتباری. ولی در برابر این موضوع، بایدصرفه جویی های مربوط به نیروی انسانی را تعدیل کرد (چیزی که به عنوان نتیجه مراقبت شرکت فاکتور دهنده می باشد)، مراقبت از مدیریت فاکتورها و ترمیم بدهی.

نمونه ای از شرایط متداول فاکتور نویسی:

حد اعتبار                                                                         400.000 کرون

میزان پیش پرداخت                                                                75%

بهره                                                                              10%

هزینه تسهیلات اعتباری برای هر فصل به صورت پیش پرداخت                     0.5%

هزینه رسیدگی برای هر فاکتور                                                    60 کرون

کمترین مبلغ هزینه های رسیدگی در هر سال                                       12.000 کرون

در مورد یک کسب و کار که از بابت فاکتورها با 800.000 کرون التزام داده است، 75% از 800.000 کرون، برابر است با 600.000 کرون. ولی شرکت می تواند تا حد 400.000 کرون وام بدهد.

بی اعتبار بودن

ولی فاکتور نویسی، مخاطرات خودش را دارد. اگر شرکتی از فاکتور نویسی استفاده کند، ممکن است مشتریان آن شرکت این احساس را پیدا کنند که آن کسب و کار دچار مشکلات مالی شده است؛ این موضوع سبب می شود به اعتباری که شرکت در بازار دارد، آسیب برسد. همچنین در صورتحساب هایی که توسط شرکت های فاکتور دهنده صادر می شود، به صراحت اعلام        می شود که مبلغ مربوطه فقط به حساب plusgiro یا bankgiro پرداخت می شود. در نتیجه، آن مشتری که قبلاً به طور مستقیم به شرکت فروشنده پرداخت انجام داده است، به اجبار باید برای بار دوم صورتحساب را پرداخت کند، این در صورتی است که شرکت فروشنده به تعهداتی که در برابر شرکت فاکتور دهنده دارد، احترام نگذارد.

مزایای فاکتور نویسی

مزایای اصلی فاکتور نویسی بشرح زیر است:

• گردش نقدی شرکت بهبود می یابد، چون 60 تا 80 درصد از مبلغ فاکتور شده، فقط در طی روزهای پس از ارسال صورتحساب، به عنوان سپرده در حساب شرکت باقی می ماند؛
• شرکت بهره بیشتری بدست می آورد، چون مشتریان، پرداخت به شرکت های فاکتور دهنده را عموماً با سرعت بیشتری انجام می دهند؛
• شرکت از کاغذ بازی پرهیز می کند، کاغذ بازی که در ارتباط است با رسیدگی به صورتحساب ها و وصول حساب ها؛
• شرکت های فاکتور دهنده اغلب در پس گرفتن بدهی بهتر عمل می کنند که این منجر به آن می شود که از زیان های ناجور بدهی ها کاسته شود؛
• در زمینه شارژ کردن مشتری از بابت بهره ناشی از جریمه، شرکت های فاکتور دهنده اغلب بهتر عمل می کنند.

صورتحساب های جعلی

اگر تنها وثیقه صادر شده، خود صورتحساب ها باشد، در این صورت برخی از صاحبان کسب و کار به سختی می توانند           شرکت های فاکتور دهنده را قانع کنند که صورتحساب خودشان را صادر کنند. به طور مثال، این موضوع اغلب گریبانگیر بُنَکدارهای لباس و پیمانکاران ساختمانی می باشد. توجه کنید که شرکت فاکتور دهنده همیشه کنترل های لازم را انجام خواهد داد تا مطمئن شود که کسب و کار متعلق به شما برای افزایش اعتبار، صورتحساب های جعلی نمی فرستد. فاکتور جعلی هرگز به طور مستقیم برای مشتری فرستاده نمی شود، بلکه یک نسخه جعلی برای شرکت فاکتور دهنده ای فرستاده می شود که موافقت کرده است بر اساس آن وام بدهد. هنگامی که تاریخ سررسید فرا می رسد، شرکت فروشنده، مبلغ      فاکتور شده را برای خودِ شرکتِ فاکتور دهنده می فرستد و در آن نام یک مشتری ساختگی را به عنوان فروشنده اعلام         می کند که البته یک اقدام غیر قانونی است.