در مورد کسب و کارهای با صاحب انحصاری، همه فعالیت های کسب و کار از بابت اهداف مالیاتی مربوط به کسب و کار در زیر یک چتر قرار می گیرند. این بدان معنی است که می توان مازادهای بدست آمده و کسر درآمدهای متحمل شده از بابت فعالیت های گوناگون را در برابر یکدیگر قرار دارد، هم از بابت مالیات و هم از بابت سهم مشارکت تامین اجتماعی.

همین موضوع برای همه فعالیت های کسب و کار اعمال می شود، کسب و کارهایی که در درون یک مشارکت و یا شرکت با مسولیت محدود اداره می شوند.

فعالیت کسب و کار از نوع فعال یا غیر فعال؟

خطی که کسب و کارهای فعال و غیر فعال را برای کسب و کارهای با صاحب انحصاری و شرکای مشارکت ها از هم جدا  می کند، با در نظر گرفتن همه فعالیت های کسب و کار پایه ریزی می شود. اگر در سال حداقل 500 تا 600 ساعت کاری را به کسب و کار اختصاص دهید، کسب و کار شما در رده کسب و کارهای فعل قرار می گیرد. توجه کنید در مورد خطوطی از کسب و کار که تمرکز نیروی انسانی آنها کمتر است، یک عدد کمتر هم پذیرفته می شود.

کسانی که کسب و کارهای خودشان را فعالانه اداره می کنند، سهم مشارکت تامین اجتماعی مربوط به اشخاص خویش فرما را به میزان 28.97% از سود خالص می پردازند (توجه کنید که جوانان و نیز افراد بازنشسته، سهم مشارکت تامین اجتماعی کمتری را می پردازند؛ به فصل سهم مشارکت تامین اجتماعی مراجعه کنید). کسانی که کسب و کارها را به طور غیر فعال اداره می کنند، به جای آن مالیات حقوق و دستمزد را پرداخت می کنند که 24.26% است.

کسب و کارهای با صاحب انحصاری و مشارکت ها

کسب و کارهای با صاحب انحصاری، مالیات را بر مبنای سودشان می پردازند؛ در حالی که شرکای مشارکت ها، مالیات را  بر مبنای سهم خودشان در سود شرکت پرداخت می کنند. تصور نادرستی که رایج می باشد، آن است که کسب و کارهای  با صاحب انحصاری و شرکای مشارکت ها، مالیات را بر مبنای مبلغی می پردازند که از حساب کسب و کار برداشت می کنند، ولی موضوع این طور نیست.

البته مبلغ دقیق مازادهای مشمول مالیات یا سهم سود، تحت تاثیر این عوامل می باشد: توزیع بهره، ذخائر تخصیص مالیات و وجوه توسعه.

ذخائر تخصیص مالیات

ذخائر تخصیص مالیات به روش زیر عمل می کند. کسب و کارهای با صاحب انحصاری، هر ساله می توانند به میزان 30% از درآمد خودشان را از این بابت برداشت کنند، در حالی که شرکای مشارکت ها می توانند 30% از سهم خودشان را از سود مشارکت، برداشت کنند. اگر شرکت با مسولیت محدود دارید، می توانید 25% از سود بدست آمده را برداشت کنید. این برداشت باید در طی شش سال برگردانده شود و گزارش داده شود.

امروزه ذخائر تخصیص مالیات مربوط به اشخاص حقوقی، مشمول بهره می باشند. مبلغ استاندارد درآمد با بهره گیری از فرمول زیر محاسبه می شود. مبلغ تخصیص هایی که توسط یک شخص حقوقی برای ذخائر تخصیص مالیات در آغاز سال درآمدی انجام شده است، در 72% از نرخ قرض دادن دولت در پایان نوامبر ضرب می شود، ماه نوامبر که در دومین سال پیش از ارزیابی می باشد.

این مبلغ استاندارد درآمد در نهایت در اظهارنامه مالیات بر درآمد گزارش داده می شود که منجر می شود به یک افزایش هزینه از بابت وضع کردن مالیات برای ارزیابی که به میزان 22% می باشد.

توزیع مثبت بهره

کسب و کارهای با صاحبان انحصاری در هنگامی که سود خودشان را محاسبه می کنند، می توانند نرخ استاندارد بهره را   بر مبنای محاسبه ای کم کنند که در اصل، سرمایه ارزش سهام است که عبارت است از دارایی ها منهای بدهی ها. شرکای مشارکت ها بجای سرمایه ارزش سهام از سرمایه گذاری اولیه خودشان که تعدیل شده است، استفاده می کنند.

این موضوع هم مالیات درآمدی اشخاص خویش فرما را کاهش می دهد و هم سهم مشارکت تامین اجتماعی را کم  می کند. در واقع شما مالیات را بر مبنای مبلغ معادل آن که در سرمایه وجود دارد و با نرخ 30% پرداخت می کنید. این کار اصطلاحاً توزیع مثبت بهره نامیده می شود.

توزیع منشور فروش کالای بهره

اگر پایه سرمایه مربوط به کسب و کار منشور فروش کالای باشد، باید مبلغ توزیع بهره را به عنوان درآمد کسب و کار گزارش دهید. این مبلغ می تواند به عنوان سرمایه از طریق کسر مالیات 30% برداشت شود. این کار توزیع منشور فروش کالای بهره نام دارد. این سیستم معرفی شد تا افراد نتوانند بهره وام های شخصی خودشان را در قالب کسب و کار کاهش دهند، این کار با برداشت بیشتر مالیات که در طی فرآیند انجام می شود، عمل می کند.

مبلغ توزیع بهره

مبلغ توزیع بهره، با ضرب کردن پایه سرمایه در نرخ قرض دادن توسط دولت بدست می آید که این نرخ در 30 نوامبر سال پیش از سال درآمدی می باشد. یک شارژ اضافی نیز افزوده می شود. بر این اساس، برای سال درآمدی 2018، نرخ بهره برابر است با 6.49% = 6 + 0.49 که برای توزیع مثبت بهره است و 1.50% = 1 + 0.50 که برای توزیع منشور فروش کالای بهره  می باشد.

وجوه توسعه

وجوه توسعه در مورد کسب و کارهای با صاحب انحصاری و شرکای مشارکت ها، فرصتی را برای تلفیق سودهای بدست آمده در کسب و کار فراهم می سازد. با بهره گیری از این روش، از سود تلفیق شده فقط یک بار مالیات کسر می شود و این سود می تواند بدون آنکه مالیات بیشتری از آن کم شود، در کسب و کار سرمایه گذاری شود.

هنگامی که اظهارنامه مالیاتی خودتان را از بابت کسب و کار خود فایل بندی می کنید، می توانید از بابت هر گونه افزایشی که تحت وجوه توسعه می باشد، کسر کردن را انجام دهید. سپس مالیات ویژه ای را بر مبنای این افزایش می پردازید که مالیات صندوق توسعه دولت نام دارد که نرخ آن 22% است (همان نرخ مالیات شرکت که برای شرکت های با مسولیت محدود اعمال می شود).

در وجوه توسعه، نه از بابت سهم مشارکت تامین اجتماعی مربوط به شخص خویش فرما و نه مالیات حقوق و دستمزد، هیچگونه افزایشی را پرداخت نمی کنید. همچنین مبلغ مربوطه، در محاسبه مزایای استعلاجی و یا در درآمد تعیین کننده بازنشستگی گنجانده نمی شود.

برداشت ها از وجوه توسعه

اگر وجوه توسعه خودتان را کاهش دهید، باید این برداشت را به عنوان درآمدی که در کسب و کارتان است، گزارش دهید. اگر کسب و کار را فعالانه اداره کنید، باید سهم مشارکت تامین اجتماعی مربوط به شخص خویش فرما را بر مبنای برداشت بپردازید و بدین وسیله درآمدی را دریافت کنید که مبنایی است برای محاسبه مزایای استعلاجی یا درآمد واجد شرایط برای حقوق بازنشستگی. اگر کسب و کار خودتان را به طور غیر فعال اداره کنید، یا یک نفر بازنشسته مسن باشید، باید مالیات حقوق و دستمزد را بر مبنای برداشت (کاهش) پرداخت کنید.

هنگامی که وجوه توسعه خود را کاهش می دهید، بر روی کاهشی که انجام می دهید، مالیات وجوه توسعه به میزان 22%   به شما برگردانده می شود. این موضوع در بیانیه مالیاتی نهائی شما نشان داده می شود.

مالیات بندی در شرکت های با مسولیت محدود

شرکت های با مسولیت محدود، مالیات شرکت را با 22% از سود سالیانه خود پرداخت می کنند و می توانند تخصیص هایی را نیز به ذخائر تخصیص مالیات تا 25% از سود سالیانه خود انجام دهند. ولی قواعد توزیع بهره و وجوه توسعه، به شرکت های با مسولیت محدود اعمال نمی شوند. در واقع این قواعد پیاده سازی شدند تا به کسب و کارهای با صاحب انحصاری و  مشارکت ها، از بابت مالیات بندی، برابری با شرکت های با مسولیت محدود داده شود. مالیاتِ وجوه توسعه با همان نرخ مالیات شرکت اضافه می شود، در حالی که توزیع بهره متناظر است با بهره ای که بر مبنای وجوه وام داده شده پرداخت می شود، وامی که توسط شرکت های با مسولیت محدود داده می شود، یا بهره ای که بر مبنای سود سهام اضافه می شود.

سهامدارانِ شرکت های با مسولیت محدود، مالیات را بر مبنای حقوقی می پردازند که از شرکت بر می دارند، حقوقی که کاملاً مانند سایر حقوق بگیران می باشد.

مبالغی که به عنوان سود سهام برداشت می شوند، تابع قواعد ویژه مالیات بندی می باشد.

مقررات مالیاتی برای ائتلاف های اقتصادی بسیار شبیه به مقرراتی است که در مورد شرکت های با مسولیت محدود اعمال       می شود.

اظهارنامه مالیات بر درآمد

این فصل کوتاه مرور مختصری دارد بر فایل بندی یک اظهارنامه مالیات بر درآمد (deklaration) که برای کسب و کار شما به کار می رود. اگر قصد دارید کسب و کاری را آغاز کنید و یا راه اندازی را به تازگی انجام داده اید، باید وقتی را برای تکمیل کردن اظهارنامه مالیات بر درآمد بگذارید. هنگامی که وقت آن برسد، می توانید راهنمای جامع تری را برای فایل بندی اظهارنامه مالیات بر درآمد در کتاب های ما بنام های، و ببینید.

اگر می خواهید در باره اعلامِ درآمدِ ناشی از استخدام یا سرمایه آگاهی بیشتری داشته باشید، کتاب خودمان بنام را به شما توصیه می کنیم.

من چه هنگامی می باید اظهارنامه مالیات بر درآمد خودم را فایل بندی کنم؟

اظهارنامه مالیات بر درآمد باید تا روز 2 می ارائه شود.

اشخاص حقوقی باید اظهارنامه های مالیاتی خودشان را به گونه ای مستمر در طی چهار تاریخ گزارش دهی، همراستا با سال مالی، فایل بندی کنند (جدول زیر).

تاریخ در معرض گذاری اظهار نامه مالیات بر درآمدِ حساب ها

جرایم تاخیر در فایل بندی

جریمه تاخیر در فایل بندی از بابت ارسال اظهارنامه مالیات بر درآمد شما مبلغ 1000 کرون است (اگر حداقل تا 2 اوت فایل بندی کنید). اگر اظهارنامه مالیاتی خودتان را پس از این تاریخ ولی پیش از 2 اکتبر فایل بندی کنید، میزان جریمه 2000 کرون می باشد (برای شرکت های با مسولیت محدود، میزان شارژ به ترتیب 5000 کرون است و 1000 کرون است). اگر اظهارنامه خودتان را پس از 2 اکتبر فایل بندی کنید، میزان جریمه تا 3000 کرون بالا می رود (15000 کرون برای شرکت های با مسولیت محدود). این جریمه مشمول معافیت مالیاتی نیست.

تمدیدها

اگر نتوانید اظهارنامه مالیات بر درآمد خودتان را به موقع فایل بندی کنید، می توانید از بابت تمدید مهلت، به آژانس مالیاتی سوئد (Skatteverket) درخواست بدهید. به کسانی تمدید داده می شود که بیمار باشند، یا به مدتی طولانی از خانه دور باشند و یا برای تکمیل به موقع اظهارنامه مالیاتی خود نیاز به کمک داشته باشند.

از فرم های مربوط به حقوقی که از آن برخوردار هستید، استفاده کنید

فرم هایی که برای تکمیل اظهارنامه مالیات بر درآمد به آنها نیاز دارید، به شرکتی که دارای آن هستید، بستگی دارد.

شما باید هم درآمد خودتان را اعلام کنید و هم درآمدی را که از خود شرکت بدست می آید.

ارزیابی درآمد توسط خودتان

فرم های مربوط به ارزیابی درآمد توسط خودتان، داده های از پیش پرینت شده ای را دارد که در پایان مارس یا آغاز آوریل فرستاده می شوند. همه فرم هایی که فرستاده می شوند، به صورت پیش پرینت شده هستند. کسانی که به المثنی این  فرم های پرینت شده نیاز دارند، می توانند این فرم ها را مستقیماً از Skatteverket سفارش دهند. Skatteverket مشخصات درآمدی را نیز برای شما می فرستد که در آن همه بیانیه های مالی و ارزیابی مالیات مقدماتی نشان داده شده است.

بیشتر افراد درآمد خودشان را فقط در صفحه اول فرم اعلام می کنند، ولی کسانی که فعالیت های کسب و کار را انجام  می دهند، باید درآمد کسب و کار خودشان را در طرف دیگر فرم نیز اعلام کنند.

فرمِ INK1 فرم اصلی است. همه فرم های دیگر، مثلاً فرم های N پیوست های کسب و کار شما می باشند. فرمِ INK1 برای خلاصه کردن درآمد شما به کار می روند و نیز برای کسوراتی که از حقوق شما برداشت می شود و همچنین سرمایه و       فعالیت های کسب و کار. امضاء کردن را هم در این بخش از فرم انجام می دهید تا شهادت دهید همه اطلاعاتی که در اظهارنامه مالیاتی ارائه داده اید، اطلاعات درستی می باشند.

مشارکت های تجاری و شرکت های با مسولیت محدود، فرم اصلی خودشان را دارند؛ ولی شما به عنوان مالک شرکت همچنان ملزم هستید ضمیمه ای را ارائه دهید که محتوی اطلاعاتی در باره شرکت باشد (فرم N3Aیا فرم K10).

کسب و کارهای با صاحبین انحصاری - NE

کسب و کارهای با صاحبین انحصاری، درآمد خودشان را در فرم NE اعلام می کنند که ضمیمه ای است برای فعالیت های کسب و کار مربوط به کسب و کارهای با صاحب انحصاری. صفحه اول فرم NE با مدرک مربوط به حساب های سالیانه   ساده شده، یکسان است و توسط چندین کسب و کار با صاحبین انحصاری فایل بندی می شود.

مشارکت های تجاری

همه مشارکت های تجاری ملزم هستند تا حساب های سالیانه را از بابت هر سال مالی، فایل بندی کنند. مشارکت هایی که شرکای آنها اشخاص حقیقی هستند، باید از سال تقویمی به عنوان سال مالی خود استفاده کنند.

در اینجا در مقایسه با شرکت های با مسولیت محدود، مزیتی وجود دارد، اینکه مشارکت های تجاری آزاد هستند تا از سال مالی جداگانه ای استفاده کنند و بدین وسیله برای آماده سازی حساب های سالیانه خودشان و نیز کسب و کار، زمان بیشتری را در اختیار دارند. آن دسته از مشارکت های تجاری که شرکای آنها فقط شامل شرکت های با مسولیت محدود و یا   ائتلاف های اقتصادی هستند، می توانند از سال مالی جداگانه ای استفاده کنند.

اگر دارای یک مشارکت محدود هستید، همین قواعد مربوط به مشارکت های تجاری عادی در مورد آن اعمال می شود.

همچنین در هنگامی که درآمد خودتان را اعلام می کنید، از همان فرم ها استفاده کنید. تنها تفاوتی که هست، قواعد حاکم بر تقسیم بندی درآمد می باشد.

فرم شماره 4 از کسب و کار  فرم اصلی است که در مورد مشارکت های تجاری به کار می رود. نموداری از حساب ها در این فرم گنجانده شده است که سود سالیانه شرکت و حساب زیان و ضرر و ترازنامه در آن وارد شده است. فرم شماره 4 برای وارد کردن تنظیمات مالیاتی نیز به کار می رود و همه جزئیات مربوط به شرکت را ارائه می دهد. این فرم باید توسط یک امضاء کننده مجاز امضاء شود.

فرم N3A

هر یک از شرکاء فرم N3A را هم تکمیل می کنند. این فرم، بهره های مربوط به شرکت کردن در مشارکت می باشد که سپس به عنوان ضمیمه در شرکاء گنجانده می شود.

این فرم، سهم شما را از سود و زیان مشخص می کند و برای ثبت کردن درآمد و کسوراتی به کار می رود که در مورد شما اعمال می شود و مستقیماً به مشارکت ارتباط ندارد. این موضوع مثلاً شامل موارد زیر می باشد:

• مقدار مشمول مالیاتِ مزایا از قبیل خودروها، محل اقامت و یا چیزهای مشابه؛
• توزیع بهره، ذخائر تخصیص مالیات و وجوه توسعه؛
• سهم مربوط به شخص خویش- فرما و مالیات حقوق و دستمزد؛
• حق بیمه از بابت بیمه های بازنشستگی و مالیات ویژه حقوق و دستمزد که بر مبنای این حق بیمه ها پرداخت می شود؛
• هزینه تعدیل شده مالکیت از بابت بهره مشارکت شما؛
• مزایای استعلاجی؛
• سفرهایی که از طرف مشارکت، با خودرو و برای کار انجام می شود؛
• اطلاعات در باره دستمزدی که از مشارکت های بسته بدست می آید.

اشخاص حقوقی که شرکای مشارکت ها هستند، باید از فرم N3B استفاده کنند.

شرکت های با مسولیت محدود و ائتلاف های اقتصادی

شرکت های با مسولیت محدود و ائتلاف های اقتصادی همیشه مسولیت دارند تا اظهارنامه های مالیات بر درآمد و نیز حساب های سالیانه را فایل بندی کنند، فارغ از ابعاد درآمدی که دارند. شرکت های با مسولیت محدود و ائتلاف های اقتصادی می توانند از سال تقویمی و یا سال مالی جداگانه، به عنوان سال مالی خودشان استفاده کنند.

درآمد ناشی از شرکت (یا ائتلاف)، در فرمی اعلام می شود که کسب و کار شماره 2 نام دارد و محتوی نموداری است از  حساب های معادل با حساب های سالیانه.

فرم K10

اگر دارای یک شرکت بسته هستید (به شرح زیر مراجعه کنید)، هنگامی که کسب و کار خودتان را اعلام می کنید، باید فرم K10 را نیز فایل بندی کنید. این کار هنگامی انجام می شود که سودهای سهام شرکت را گزارش می دهید و نیز درآمد حاصل از سرمایه (افزایش سرمایه) که از فروش سهام شرکت بدست آمده است.

آن دسته از شرکت های بسته، در رده شرکت های با مسولیت محدود و ائتلاف های اقتصادی سوئد قرار دارند که:

• در کل، چهار نفر یا کمتر دارای سهام و یا سود مشارکت بسیاری باشند که با یکدیگر بیش از نیمی از حق رای ناشی از سهام و یا سود مشارکت را کنترل کنند (این تعریف، تعریف اصلی نام دارد)؛
• کار آنها به شاخه های از فعالیت تقسیم شوند که کاملاً مستقل از یکدیگر باشد و همچنین سهامدار از طریق مالکیت، توافق و یا با سایر روش ها، در شاخه خاصی از کسب و کار، حق واقعی خود مختاری داشته باشد و فعالیت های خودش را به طور مستقل کنترل کند (این تعریف، تعریف ثانویه و یا قاعده شاخه نام دارد).

کسورات مالیاتی

هزینه های معاف از مالیات و هزینه های بدون معافیت مالیاتی

قاعده کلی که برای کسب و کارها وجود دارد، آن است که همه هزینه هایی که برای بدست آوردن درآمد و حفظ آن صرف   می شوند، می توانند در برابر مالیات جبران شوند (بجز چند استثناء).

بیشتر هزینه های شرکت، معاف از مالیات هستند، فارغ از آنکه این هزینه ها چگونه تحمیل می شوند، اینکه آیا معاملات بدی از کسب و کار بوده اند و یا برای مواد قیمت های نجومی صرف شده است و اینها سبب می شود که این هزینه ها، ارتباطی به         هزینه های زندگی شخصی شما نداشته باشند.

قواعد ویژه مربوط به راه اندازی کسب و کارها

هنگامی که کسب و کاری را آغاز می کنید، ممکن است پیش از آنکه کار را به طور رسمی آغاز کنید، متحمل هزینه هایی شوید. در فصل "سایر کسورات مالیات" ، تحت عنوان هزینه های راه اندازی، مطالب بیشتری در این زمینه ارائه شده است.

شاید شرکت موجودی و یا تجهیزات باز کرده باشید. در این باره بعدا" می توانید در فصل موجودی و فصل تجهیزات، مطالب بیشتری را بخوانید.

مطالبه باز در اظهارنامه مالیاتی خودتان

اگر در باره یک هزینه خاص تردید دارید که مشمول مالیات است یا نه، در این گونه موارد همیشه می توانید از بابت کسب و کار، یک مطالبه باز داشته باشید. این به آن معنی است که بجای پنهان کردن مبلغ مورد منازعه که به عنوان بخشی از ارقام کلی بزرگتر می باشد، می توانید کسورات مربوطه را در طی ضمیمه ای توضیح دهید که به پیوست کسب و کار شما (deklaration) می باشد. این ضمیمه می تواند بر روی یک برگه معمولی باشد.

مخارجی که از بابت حذف مالیات، غیر مجاز هستند

برخی از هزینه هایی که کسب و کارها متحمل می شوند، از بابت حذف مالیات، غیر مجاز هستند (مشمول مالیات می باشند)، با اینکه به فعالیت کسب و کار مربوط هستند. این هزینه ها عبارتند از:

• هزینه های تشکیل شرکت و یا هزینه های ثبت شرکت؛
• غرامت ها؛
• مالیات بر درآمد؛
• جریمه ها؛
• اضافه بهای مالیات؛
• دستمزدهای مربوط به فایل بندی با تاخیر؛
• هزینه های مربوط به اضافه بارِ وسائل نقلیه؛
• هزینه های عضویت؛
• نمایندگی به دفعات زیاد.

خودرو

هزینه های خودرو

اگر از خودروی شخصی خودتان برای مقاصد مربوط به کسب و کار استفاده می کنید، می توانید به ازای هر ده کیلومتر رانندگی، مبلغ 18.50 کرون از بابت کسر از مالیات در نظر بگیرید.

اگر خودرو جزئی از دارایی ها کسب و کار شما می باشد، می توانید همه هزینه های مرتبط با خودرو، هم هزینه های جاری مستمر و همه استهلاک را کسر کنید. اگر خودرو اجاره ای و یا لیزینگ باشد، می توانید بر مبنای هزینه های لیزینگ، از بابت استهلاک کسر کنید.

اگر از خودروی خودتان کاربردهای شخصی دارید، معمولاً مالیات را بر مبنای ارزش قابل گزارش آن پرداخت می کنید. ارزش قابل گزارش خودرو به دو مبلغ تقسیم می شود: مبلغ ثابت (ارزش مشمول مالیاتِ خود خودرو) و مبلغ متغیر که بستگی دارد به سوختی که در خلال سفرهای شخصی مصرف می شود. مالیات و سهم های مشارکت تامین اجتماعی، بر مبنای ارزش قابل گزارش خودرو پرداخت می شود.

خودروی شما تنها در صورتی به عنوان یک مزیت (از سوی شرکت) می باشد که بیشتر از یک مقدار ناچیز به صورت شخصی استفاده شود. منظور از مقدار ناچیز، حداکثر ده مورد در سال و مجموعاً حداکثر 1000 کیلومتر رانندگی می باشد. برای آنکه از پرداخت مالیات خودرو به عنوان مزایای مالیاتی اضافی دوری کنید، باید کتابچه مخصوص رانندگی با خودرو (logbook) را داشته باشید که ثابت کند شما از خودرو بیش از یک مقدار ناچیز، استفاده شخصی نداشته اید.

هزینه های سفر

هزینه های سفر برای کارمندان با بهره گیری از خودروی خودشان از بابت کارهای شرکت، معاف از مالیات است، فارغ از آنکه آیا این هزینه ها برای دریافت کننده آن، مشمول مالیات باشند یا معاف از مالیات. برای هزینه های سفر، جبران معافیت مالیاتی، مبلغ 18.50 کرون به ازای هر ده کیلومتر رانندگی می باشد. شرکت باید سهم های مشارکت تامین اجتماعی مربوط به کارفرما را بر مبنای مبلغی بپردازد که دریافت کننده، مسول مالیات باشد.

برای آگاهی بیشتر در باره قواعد مربوط به هزینه های خودرو و خودروهای شرکت، به کتاب ما بنام AVDRAG مراجعه کنید.

تجهیزات

از نظر حسابداری، تجهیزات به چیزی متعلق است که معمولاً دارایی های ثابت نام دارد. این دارایی ها از نظر مالی، طول عمر درازی دارند و به این منظور می باشند که به مدت چندین سال در شرکت به کار گرفته شوند.

چندین نوع تجهیزات متفاوت وجود دارد، مثلاً:

• ماشین آلات؛
• تجهیزات دائمی، امکانات سروی دهی و غیره در ساختمان ها؛
• خودروها و سایر وسائل حمل و نقل؛
• کشتی ها؛
• آثار هنری و سایر دارایی هایی که مستهلک نمی شوند.

چون تجهیزات چندین سال طول عمر دارند، بنابر این شما هزینه این سرمایه ها را فوری متحمل نمی شوید، بلکه این هزینه ها در طی چندین سال توزیع می شوند.

تجهیزاتی که هزینه کامل آنها فوری تحمیل می شود

• تجهیزاتی که ارزش آنها پایین است و یا طول عمر کوتاهی دارند، در رده تجهیزات مصرفی قرار دارند. این هزینه ها به صورت کامل تحمیل می شوند، نه اینکه در طول زمان مستهلک شوند. دو نوع تجهیزات مصرفی وجود دارد: تجهیزات مصرفی و تجهیزاتی که طول عمر تخمینی آنها سه سال است؛
• تجهیزاتی که ارزش آنها کم است.

منظور از ارزش پایین، ارزش کمتر از 50% از قیمت پایه می باشد که VAT را شامل نمی شود (در سال 2018، حدود 23000 کرون).

در مورد مالکیت هایی که از چندین آیتم تجهیزات تشکیل می شوند، می توانید ارزش ترکیبی را گزارش دهید و رابطه طبیعی را ارائه دهید که بین دو آیتم وجود دارد (مثلاً یک میز کنفرانس با شش صندلی). همین موضوع به تملک هایی هم اعمال   می شود که به عنوان یک مرحله می باشند از یک مجموعه گسترده تر از سرمایه ها.

تجهیزات مربوط به افتتاح

تجهیزات مربوط به افتتاح تجهیزاتی هستند که قصد دارید از آنها برای فعالیت کسب و کار استفاده کنید، یا پیش از راه اندازی آنها را خریداری کنید. ممکن است خریداری تجهیزات مربوط به افتتاح را در کسب و کاری که قبلاً اداره کرده اید، از بابت مالیات جبران نکرده باشید.

می توانید به عنوان ارزش تجهیزات مربوط به افتتاح، مبلغی را گزارش دهید که بیش از یک قیمت معقول نباشد، قیمتی که با فروش آن به یک شخص ثالث، با جدیت و وظیفه شناسی دریافت می کنید. این ارزش گذاری VAT را هم شامل می شود؛  اگر نتوانسته اید VAT را پیش از این از بابت این آیتم ها مطالبه کنید، نخواهید توانست در هنگام انتقال آنها به کسب و کار خودتان نیز این کار را انجام دهید.

در کسب و کار خودتان (deklaration)، تجهیزات مربوط به افتتاح را نیز به مانند سایر تجهیزات گزارش دهید و هزینه های استهلاک دارایی ها را نیز حساب کنید.

دارایی های نامحسوس

از نظر حسابداری، استهلاک دارایی های نامحسوس نیز به مانند تجهیزات است. دارایی های نامحسوس عبارتند از:

• سرقفلی
• حق انحصاری؛
• حق در اجاره داشتن.

تعمیر تجهیزات

هزینه های عادی تعمیرات را می توان فوری به عنوان هزینه های بهره برداری اعمال کرد. ولی اگر انجام دادن یک تعمیر آن قدر گران است که به خرید جدیدی نیاز باشد، باید این هزینه را به عنوان خرید تجهیزات ثبت کنید و آن را از طریق استهلاک کسر کنید.

موجودی

شرکت های گوناگون، مقادیر گوناگونی از موجودی را نگهداری می کنند که این بستگی به خط کسب و کار آنها دارد. شرکت های تجاری و تولیدی می توانند موجودی های عظیمی داشته باشند، در حالی که شرکت های خدمات دهنده به سختی می توانند موجودی داشته باشند. ممکن است موجودی از چندین نوع دارایی تشکیل شود.

توجه کنید همیشه در صورتی که فروش به صورت حق العمل (با کمیسیون) انجام شود، کالا به گونه ای رده بندی می شود که متعلق به موجودی اصلی (فروشنده) باشد و هرگز به کارگزار حق العمل متعلق نیست (کارگزار واقعاً هرگز این کالا را خریداری نکرده است).

موجودی و تجهیزات

این موضوع مهمی است که بین موجودی (که به عنوان دارایی جاری می باشد) و تجهیزات (که به عنوان دارایی ثابت است)، تمایز قائل شوید. هنگامی که یک لوله کش یک دستگاه ون را برای کسب و کار خودش می خرد، ون به عنوان تجهیزات، دارایی ثابت به شمار می آید و هزینه آن در طول زمان مستهلک می شود. ولی هنگامی که یک نمایندگی خودرو همان ون را معامله می کند، این ون به عنوان دارایی جاری می باشد و در موجودی نمایندگی قرار می گیرد.

انبارگردانی کردن

برای آنکه ارزش صحیح موجودی معلوم شود، کسب و کار باید حداقل سالی یک بار، انبارگردانی انجام دهد.

موجودی مربوط به افتتاح

می توان راه اندازی کسب و کارهایی را دید که آن کسب و کار پیش از راه اندازی، همان فعالیت ها را به طور غیر حرفه ای   (به عنوان سرگرمی) انجام داده اند. اگر در این حین متحمل هزینه هایی از بابت کالا یا مواد شوید، می توانید در هنگام آغاز کسب و کار، این هزینه ها را به موجودی افتتاح خود وارد کنید. این کار در مورد کسب و کارهای با صاحب انحصاری هم اعمال می شود. این موجودی بر طبق همان روشی ارزش گذاری می شود که در خلال انبارگردانی عادی به کار می رود، به این معنی که می توانید به طور موثری از بابت مواد خریداری شده، کسر مالیات را انجام دهید، موادی(کالا) که پیش از راه اندازی خریداری شده اند.

اگر دارای یک مشارکت تجاری یا شرکت با مسولیت محدود هستید، می توانید مواد(کالا) را با همان ارزش گذاری که در انبارگردانی انجام شده است، به شرکت بفروشید.

مغایرت هایی که در مورد موجودی  رایج است

اگر در پایان سال، موجودی شرکت شما بزرگتر از آغاز سال باشد، در آن صورت سود شما افزایش یافته است (یا زیان شما کم شده است). متقابلاً اگر موجودی در پایان سال، در مقایسه با آغاز سال کوچکتر باشد، سود افت کرده و ضرر بالا رفته است. این یک نتیجه گیری وسوسه انگیز خواهد بود که باید برای موجودی مالیات بپردازید، چون سود افزایش دارد ولی موضوع واقعاً این نیست. حسابداری موجودی در درجه اول به عنوان روشی برای تصحیحِ ورودی هزینه به کار می رود که از بابت مواد و کالا  می باشد.

این موضوع در مثال ساده شده زیر توضیح داده شده است: