برای افرادی که برای اولین بار به سوئد می‌ایند، شاید خیلی مبهم و عجیب باشد که سوئدی‌ها همدیگر را با ضمیر «تو» خطاب می‌کنند و یا همدیگر را با اسم کوچک‌شان صدا می‌کنند.
.
تا سال 1960 میلادی، سیستم قدیم سوئد به نحوی بود که افراد معمولاً با القاب کاری‌شان و یا رده‌های احتماعی‌شان همدیگر را صدا می‌زدند. مثلاً، اقای پلیس، اقای دکتر ، خانم پرستار و یا خانمها را به القاب کاری و یا رده اجتماعی شوهرشان صدا می‌زدند، مثلاً خانم اقای دکتر، خانم اقای کارگردان و ...و اگر لقب و کارشان برای دیگران اشنا نبود با عناوین: خانم (dame )، اقا (herre) و یا دوشیزه (fröken) استفاده می‌کردند.
.
در همان سال‌ها اما مردمان قسمتی از سوئد بنام Dalarna یک استثنا داشتند و آن اینکه همه افراد را با ضمیر «تو» مورد خطاب قرار می‌دادند.
روزی ولیعهد سوئد از روی کنجکاوی به آن منطقه می‌رود و از شخصی که در سر راهش می‌بیند می‌پرسد که “آیا درست است که مردم منطقه همه را با ضمیر «تو» مورد خطاب قرار میدهند؟”
و آم شخص در جواب می‌گوید “بله، ما همه را با ضمیر «تو» خطاب می‌کنیم جز تو و پدرت را!!!”.
.
در بین سالهای 1967-1968 یک همه پرسی به نام
”Du reform”
در سوئد به اجرا گذاشته شد.
در همین سالها، رئیس هیئت پزشکی بنام Bror Rexed در تصمیمی از پرسنل بیمارستانها خواست که از ضمیر «تو» برای خطاب هم استفاده کنند.
همچنین برای نخستین بار در تلویزیون ملی سوئد یک خبرتگار رئیس جمهور وقت و وزرای دیگر را با ضمیر «تو» مورد خطاب قرار داد و در بروشورهای عمومی که در بیم مردم توزیع شد از واژه «تو» برای خطاب دولت و وزرا استفاده شد،
این همه‌پرسی خیلی زود مورد استقبال عموم قرار گرفت و به سرعت همه‌گیر شد.
 طرفداران این همه‌پرسی معتقد بودند که استفاده از ضمیر «تو» باعث برابری افراد در جامعه می‌شود.
”Jamlikhetstendens”
و حس حقارت را از روی افرادی که مقام و شغل بالایی در جامعه ندارند از بین می‌برد.

 مخالفان همه‌پرسی معتقد بودند که احترام به همدیگر و مودب بودن افراد در جامعه از بین می‌رود.

اما در 20-15 سال اخیر دوباره استفاده از ضمیر «شما» در جامعه پدیدار شده که به دو علت است:
1- استفاده از یک ضمیر برای حفظ فاصله میان دو نسل
2- ادای احترام به افراد مسن در جامعه